~Q&A: SIGYN~

Boję się o Sigyn, a raczej o błędną interpretację moich wyborów, co do tej postaci, dlatego postanowiłam dołączyć krótką metę do rozdziału, w której wyjaśniam dlaczego. 

~Q&A: SIGYN~

1. Motyw włosów - o co chodzi?!
2. Motyw manipulowania umysłem / wizje / wzbudzanie wyrzutów sumienia
3. Motyw walkirii
4. Sigyn z rozdziału II vs Sigyn z rozdziału V
5. Czy Sigyn jest główną bohaterką?
6. Dlaczego Sigyn jest walkirią, a jej matka nie?
7. Dlaczego prababka, dlaczego powtarzała Sigyn, że jest "wyjątkowa" i dlaczego upijała się Północnym Koniaczkiem?
8. Nie lubię już Sigyn, bo Sigyn płacze, a to jest OOC
9. Skąd Damon wiedział o walkiriach?
10. Czy Damon i Sigyn będą mieli romans?

Znamy Sigyn, która po prostu lubi wyżyć się na innych i nie ma z tym jakiegoś większego problemu, żeby komuś przywalić. Nie zastanawia się nad tym, po prostu to robi. Stąd można przypuszczać, że Sigyn po prostu taka jest i za to można ją pokochać. Teraz w V rodziale poznajemy jej przeszłość i dlaczego taka jest. 

1. Motyw włosów - o co chodzi?!

W rozdziale V jest wyjaśniona sprawa z początków II rozdziału, gdzie pojawia się po raz pierwszy motyw włosów:

– Uprzywilejowana, bo ruda? No tak, jakoś musieli ci to zrekompensować.

Zaśmiała się sztucznie, mrużąc oczy.

– Jeśli masz jakiś ukryty kompleks związany z moimi włosami, to myślę, że szybka runda Bez Zasad rozwiąże wszystkie twoje problemy.

...który ponownie się pojawia w scenie z Magnusem i w rozdziale V w scenie z Damonem. Rozmowa z Damonem jest jakby lustrzanym odbiciem tej z II rozdziału. Poszczególne kolorki powinny ułatwić kojarzenie faktów:

MAGNUS - SIGYN

– Mam swoją teorię [dlaczego tu jesteś; teoria jest taka, że mogę przynieść ci korzyść]

– A czy w tej teorii uwzględniłaś swój udział w praktyce?

– Nie.

– A to dlaczego?

– Bo nie jestem... żadnym... magicznym... obiektem.

(...)

– ...twoja... nietypowa uroda, odziedziczona po prababce świętej pamięci – wziął w dłoń kępkę jej rudych włosów – rozwiała absolutnie wszystkie moje wątpliwości – dokończył zamyślony, przeczesując palcami jej włosy do samego dołu.

Sigyn prychnęła z obrzydzeniem, z trudem powstrzymując niepohamowaną chęć splunięcia mu prosto w twarz.

– Nietypowa uroda, tak to nazywasz?

– Cóż... „magiczne właściwości” byłoby trochę obraźliwe. Nie uważasz? – spytał przekornie z tajemniczym błyskiem w oku. – Trochę tak, jakbym cię uprzedmiotawiał, a przecież nie jesteś „magicznym obiektem”.

DAMON – SIGYN

– Masz ładne włosy. (...) nie jesteś człowiekiem, tylko walkirią, więc nie można cię traktować, jak każdy inny przypadek o zdolnościach magicznych, bo zwyczajnie nie należysz do gatunku ludzkiego.

(…)

– Czy to [że jestem walkirią] cię brzydzi? (...)

– Nie. Widzę w tym raczej... możliwość.

Sigyn prychnęła ze wstrętem. (#lol #prychnięcie sigyn wariacja numer 21389)

– I właśnie w tym problem. – Niedbale otarła łzy z policzków, spoglądając na Damona zakrwawionymi, wciąż szklącymi się oczami.

2. Motyw manipulowania umysłem / wizje / wzbudzanie wyrzutów sumienia

Rozdział II

[Nahar na chwilę odlatuje, ma jakąś wizje i nie wie, co się dzieje, jest zmieszany. Widzi ojca opłakującego martwego syna, który był charłakiem.]

Nahar (..) dopiero teraz zdał sobie sprawę, co takiego zrobił. Wszelkie obawy, przeszkody czy mentalne bariery zostały pokonane dokładnie w momencie, kiedy wycelował różdżką w charłaka. 

Rozdział V

Zdarzyło się wywołać halucynacje i koszmary senne u ojca, może trochę więcej niż raz, ale to niechcący. I zdarzyło się wejść w umysł matki, gdy planowała zabić staruszka, ale niestety na planach sie skończyło. (Szkoda.) 

Sigyn jest przyczyną halucynacji w obu przypadkach. Dlaczego wywołuje te wizje? Nie pisałam o tym w opowiadaniu, więc UWAGA SPOJLER:

Sigyn nie kontroluje tego, kiedy wywołuje wizje u ludzi ani kiedy stosuje legilimencje. Jest to po prostu cecha "moich" walkirii, które zwyczajnie wyczuwają śmierć w każdej formie: kiedy planuje kogoś zabić albo kiedy ktoś kogoś zabił. Opublikuję może później artykuł o walkiriach, gdzie będą szczegóły.

3. Motyw walkirii

Pojawia się po raz pierwszy w... PROLOGU.

(...) Stella Polaris - wybitna druidka północy, a także Sigstjernen – jedna z najsilniejszych walkirii. 

Dlaczego zaznaczyłam czerwonym Sigstjernen? Bo robiłam wtedy mały foreshadowing:

Sig-stjernen

Sig-yn

A i później nawet wyjaśniam:

* walkirie – w mitologii nordyckiej boginie, córki Odyna. Zwykle przedstawione jako kobiety-wojowniczki ujeżdżające skrzydlate konie, czasem wilki, a także posłanki Odyna.

Teraz na szybko podkreśliłam czerwonym konie i wilki, żeby było wiadome skąd się wziął pomysł na wybór zwierząt reprezentujących domy Pegarius i Lykanoor.

 4. Sigyn z rozdziału II vs Sigyn z rozdziału V 

– aka Sigyn jest "zła" bez powodu vs Sigyn po przejściach

Rozdział II

"Tylko, że ja, w przeciwieństwie do ciebie, nie mam żadnych ukrytych motywów, powodów, idei - jak zwał, tak zwał - dla których coś robię. Nie potrzebuję ani usprawiedliwienia, ani tym bardziej przebaczenia – oznajmiła dobitnie, a Nahara niespecjalnie to wyznanie zdziwiło." – Sigyn o sobie

Rozdział V

Więc kiedy wreszcie przyszedł moment wyboru szkoły, była to raczej jej szansa na moment ucieczki – od wspomnień, a może raczej od siebie samej. (...) Dlaczego niby miałaby się uczyć magii, skoro i tak jest wybrykiem natury już z samego faktu istnienia?  

xBC, zaprzeczasz sama sobie? Otóż nie. 

To co się stało z Sigyn? Sigyn jest buntowniczką z wyboru. Nie chciała czarować, bo czary nie były normalne. Jako bardzo małe dziecko musiała sobie radzić z dziwnymi przeżyciami, a jedyne pocieszenie jakie otrzymywała, to było w kółko powtarzane przez prababkę, że jest "wyjątkowa", bo od rodziców pocieszenia nie otrzymała żadnego. Według innych i według samej siebie Sigyn nie potrzebuje powodów, żeby zrobić coś "złego", przy czym wiemy - po genialnej psychoanalizie Damona - że Sigyn zaprzecza sama sobie, więc zaprzecza też temu, że nie potrzebuje powodu, by dać komuś w ryj, bo ten powód tak długo był częścią niej, że nie uznaje go już za powód, bo w ogóle nie myśli o tym w ten sposób. (Czy to ma sens? Te studia robią coś dziwnego ze mną...)

5. Czy Sigyn jest główną bohaterką?

Nie. To, że w tej chwili któraś postać dostaje więcej światełka estradowego, nie znaczy, że inne postaci nie są ważne. Po prostu czekają na swoją kolej.

6. Dlaczego Sigyn jest walkirią, a jej matka nie?

Geny. Nie każde dziecko w pokoleniu będzie wężouste, nie każde dziecko bedzie walkirią. Dobra, ale skąd te geny, czy Sigyn jest pierwszą walkirią od wielu pokoleń? Odsyłam do pytania 7.

7. Dlaczego prababka, dlaczego powtarzała Sigyn, że jest "wyjątkowa" i dlaczego upijała się Północnym Koniaczkiem?

Bo – SPOJLER (chociaż nie do końca) -- też była walkirią i podobnie jak Sigyn nie radziła sobie z tym.  Walkirie żyją dłużej niż zwykli czarodzieje. 

A spojler nie do końca, bo nie wiem, czy pamiętacie, ALE Magnus w II rozdziale mówi: 

– ...twoja... nietypowa uroda, odziedziczona po prababce świętej pamięci...

Co się również zapętla do problemu włosów, otóż moje walkirie mają czerwone włosy, a że Magnus nie lubi nazywać rzeczy po imieniu, dlatego mówi "nietypowa uroda", chociaż w scenie bawi się jej włosami, więc wiadomo, co tak naprawdę ma na myśli. Ta-daa.

8. Nie lubię już Sigyn, bo Sigyn płacze, a to jest OOC

Po pierwsze, Sigyn nie płacze w ogóle. To nie jest typ postaci, która przez tyle lat bycia twardą babką nagle zacznie użalać się nad sobą. Dlaczego? Miała słabe dzieciństwo, więc przyzwyczaiła się.

W rozmowie z Damonem napłynęło jej dużo łez w bardzo szybkim czasie, bo po raz pierwszy rozmawiała z nim na temat, który był drażliwy dla niej (a zazwyczaj to było odwrotnie, rozmawiali na tematy drażliwe dla Damona, jak np. Jenna). Damon i Sigyn przyjaźnią się od dawna, ufają sobie, krytykują się nawzajem. 

Czy to znaczy, że teraz nastąpi drastyczna zmiana w charakterze Sigyn, bo zaakceptowała to kim jest, tylko dlatego, że Damon zrobił jej mega szybką psychoanalizę? Nie.  

Po drugie, nie wiem czy ktoś zauważył jak bardzo minimalistyczna jest ta scena. Sigyn szybko popłynęły łzy i szybko je otarła, i przeszła z tym do porządku dziennego.  Sigyn zwyczajnie nie płacze. 

Więc po cholerę, xBC, napisałaś tę całą scenę?!

Bo może chciałam pokazać kontrast do tego co powiedział Damon?! Przytoczę cytat ponownie:

(...) nie jesteś człowiekiem, tylko walkirią, więc nie można cię traktować, jak każdy inny przypadek o zdolnościach magicznych, bo zwyczajnie nie należysz do gatunku ludzkiego.

Uważam, że fakt, że można Sigyn w jakiś sposób zranić albo wywołać u niej łzy, udowadnia, jak bardzo Damon się myli w swojej ocenie, bo łzy - moim zdaniem - są bardzo ludzkie.

9. Skąd Damon wiedział o walkiriach?

Nie wiem ile razy już pisałam, że koleś ma przerost ambicji -- spowodowany m.in. Jenną, ale nie tylko nią -- i lubi być ekspertem od wszystkiego, ale myślę, że nie trudno jest wydedukować, że koleś znalazł artykuł o walkiriach i skojarzył fakty. (No tak, ale ja nie opublikowałam artykułu. Fail.)

10. Czy Damon i Sigyn będą mieli romans?

Nie.

* * *

To tyle. Na koniec, po co to wszystko wypunktowałam?

Chciałam dowieść, że Sigyn była taka od samego początku w mojej głowie. Cała sytuacja z Magnusem w rozdziale II była czymś w rodzaju, hm, foreshadowing (naprawdę muszę znaleźć polskie słowo na to, ale w tej chwili nic nie przychodzi do głowy).

Chciałam pokazać pewien kontrast między tym, co o Sigyn się uważa, a tym, jaka jest naprawdę. Nie jest diabłem wcielonym, nie jest wyjątkowa, nie jest magicznym obiektem. Tylko jest całkiem ludzka.

Nie szykuję jej żadnej zmiany charakteru czy coś, bo czasami coś, co pisarz uznałby za "rozwój postaci" przyczynia się do tego, że postać zmienia się w kogoś zupełnie innego i już przestajemy ją lubić, bo to nie to samo, co na początku. Nie zrobię tego mojej Sigyn z prostego powodu: kocham ją i może jestem trochę... dumna? z tej postaci, bo nad nią napracowałam się najbardziej.

(#dramatic mic drop #leaves the room swinging #bye bitches)